Good Thoughts Naturally Culminates Into Good Actions…
दुसऱ्या दिवशीची पहाट साजिरीसाठी असंख्य प्रश्न घेऊन आली.. ” खरंच मला विक्रम बद्दल काय वाटतं..? पण हा विचार का करते आहे मी..? माझं आधीच ठरलं आहे प्रेम विवाह नाही करायचा.. आई बाबा म्हणतील तिथेच लग्न करायचं.. पण विक्रमची सोबत … आवडते मला.. त्याचा सहवास आवडतो, त्याच्या सोबत असताना वेळ कसा जातो ते कळत सुद्धा नाही…
विक्रम आणि साजिरीची ओळख प्रितीच्या बर्थडे पार्टीत झाली. साजिरी प्रितीची वर्ग मैत्रिण तर विक्रम तिचा मावस भाऊ. साजिरी दोन वर्षांनंतर प्रितीला भेटली होती. पार्टी संपल्यावरही प्रितीने साजिरीला हट्ट करून अजून थोडा वेळ थांबवून घेतले. विक्रम सुद्धा थांबला होता. प्रिती , साजिरी, विक्रम, साजिरीची बहिण, अजून काही शाळेतले मित्र मैत्रिणी असा गप्पांचा फड रंगला… गप्पा मधून…
ही गोष्ट आहे माझी ,अल्पेशची ( माझ्या नवऱ्याची ) आणि आमच्या घराची. मला टीपिकल अरेंज मॅरेज करायचं नव्हत, तुम्ही पत्रिका बघा, फॅमिलीशी बोलू घ्या पण तो कांडेपोह्याचा कार्यक्रम होण्याआधी मी मुलाला भेटेन, योग्य वाटलं तरच पुढे जाऊ हे मी आधीच सांगून ठेवलं होत.. माझ्या घरच्यांना ही या गोष्टीचा काही प्रोब्लेम नव्हता. झी मराठीच्या तुमचं आमचं…
दारावरची बेल वाजली.. मनिषा खूप घाईत होती.. आता एवढ्या सकाळी सकाळी कोण आल म्हणत वैतागली.. ती दार उघडायला जाणार इतक्यात प्रथमेशने तिला आतून आवाज दिला.. ” मने अग चहा दे लवकर… “ हो आले आले म्हणत.. ती पुन्हा किचनच्या दिशेने वळली.. आणि मंदाला म्हणाली.. ” मंदा प्लिज दार उघडं ग..” मंदाने दार उघडले. समोर पोस्टमन…
तीन महिन्याच्या कालावधी उलटला. रेवा आणि समर एकाच ऑफिसमध्ये काम करत होते. त्यामुळे ही बातमी जास्त वेळ लपवून ठेवणं त्यांना शक्य नव्हत. असही ही गोड बातमी लपवून ठेवायची त्यांचीही इच्छा नव्हती… आज रेवाचा मूड जरा जास्तच खराब होता.. समरने कारण विचारले.” अरे बाळ आपलं… निर्णय आपला.. पण लोक असे सल्ले का देतात हेच कळतं नाही..”…
“रेवा अगं किती वेळ … लवकर कर ना…” समर बाथरूम बाहेरून बोलत होता. “अरे हो थांब जरा… थोडा वेळ लागतो..” रेवा बाथरूम मधून म्हणाली. समर बाहेर येरजाऱ्या घालत होता. एक एक सेकंद त्याला एका तासा सारखा भासत होता. रेवा बाथरूममध्ये प्रेगंसी टेस्ट करत होती. रेवा आणि समर एकाच क्षेत्रातले. एकाच कंपनीच्या वेगवेगळ्या ऑफिसमध्ये काम करणारे….
फेर धरू गं फेर धरू, चला आता खेळ खेळू.रथाच्या पुढे घोडे चालत आहेत, हत्तीच्या चित्कारांनी जिचे अस्तित्व जाणवत आहे, अशा लक्ष्मी मातेला वंदन करू.भूलाबाईचा उत्सव साजरा करू,सुख दुःख सारे बाजूला ठेऊ.फेर धरू गं फेर धरू, चला आता खेळ खेळू. स्वतःसाठी जरा नटूथटू ,स्वतः साठी जरा वेळ काढू.पती राजाचे थोडे कौतुक करू, माहेर आणि सासरचे गोडवे…
दरवर्षी माणूस पुतळा रुपी रावणाचे माणूस दहन करतो पण त्याच्या अंतरी असलेला रावण मात्र त्याच्यावर हसतो.अरे माणसा.. तुझ्यात लपला आहे रावण, त्याला कोण मारणार?रोज कानावर बातमी येते स्त्री भ्रूण हत्येची, अत्याचाराची, बलात्काराची… तिचे लचके कुठवर तोडणार..?हे असे कधी पर्यंत चालणार..?प्रत्येक युगात तिला द्यावी लागली आहे अग्नी परीक्षा.. हा समाज तिला चरित्र हिन कुठवर ठरवणार ..?हे…
. सुलभा काकू अमेरिकेत येऊन पाच महिने झाले होते. रमेश काका गेल्यानंतर त्या त्यांच्या मुलाकडे, पियूषकडे अमेरिकेत राहायला आल्या होत्या. तसं काका जाऊन आता दीड वर्ष होतं आलं होतं. काकांचं निधन झाल्यावर दोन महिन्यातच पियूषने काकूंनी त्याच्या सोबत अमेरिकेत येऊन राहायला सांगितले होते. पण काकू तयार नव्हत्या. पियूष सुध्दा हट्टी होता. तो काकूंनी घेऊन गेल्याशिवाय…
अक्कण माती चिक्कण मातीमाझी सासूबाई सुरेख गं,त्यांचे गोडवे किती गाऊ गं. माझी नणंद बाई सुरेख गं,तिचे कौतुक किती करू गं. माझे सासरे बुवा सुरेख गं,त्यांची स्तुती किती करू गं. माझे नवरोजी सुरेख गं,इश्श.. त्यांचे माझ्यावर खूप खुप प्रेम, त्यांचे किस्से किती सांगू गं. माझे सासर आहे सुरेख गं,किती गोष्टी सांगू गं. माझे माहेर आहे सुरेख…
