वॉकरच्या साहाय्याने चालत ती खिडकीपाशी गेली. धुक्याच्या चादरीला छिद्र पाडत सूर्याची किरणे धरणीला स्पर्श करण्यासाठी आतुर झाली होती. सूर्याच्या येण्याने खरंच वातावरण उत्साहीत झाले होते.तिची नजर समोरच्या रोपट्यावर गेली. कुठे पानांवर दवबिंदू उठून दिसत होते तर कुठे ते घरंगळून पडत होते.”माझे आयुष्य ही माझ्या हातून असेच निसटून जात आहे”,असे म्हणून ती उदास झाली.कॅन्सरने तिचे शरीरचं…